Slotwoord

Als “ aanstichter “ van onze Santiago reis is het aan mij de eer om het slotwoord te schrijven. Direct na onze thuiskomst had ik dit al willen doen maar de tijd heeft me even ontbroken of het is dat het afkoppelen van de reis iets langer heeft geduurd.

Het is voor mij zeker maar ik denk wel voor iedereen een onvergetelijke reis geworden. Het samen een huishouden vormen met 7 mannen is al een ervaring op zich maar de fietstocht er naar toe is natuurlijk een van de mooiere dingen die je in je leven kunt doen. Het iedere dag weer op pad gaan en de aankomst op weer een andere plaats, was al een speciale ervaring.

Dit is altijd gepaard gegaan met heel veel plezier en onderlinge kameraadschap, zowel van de fietsers als de verzorgers. Voor mij een ervaring die niet meer uit mijn geheugen zal verdwijnen. Het deed ons ook goed om alle reacties te lezen. Fijn om te weten dat er zoveel mensen met ons hebben meegeleefd. Ook de directe verslagen via radio Kontact zijn goed beluisterd.

Aan alle mensen een welgemeend bedankt

EEN SPECIAAL WOORD VAN DANK AAN:

Ad, Jaspert, Koos, Nico, Peter, en Piet

Het was fantastisch.

Hans

(Laatste) dagverslag 19, 20 mei 2007

Triacastela-Santiago, 140 km, weer veel klimwerk, niets vlak, zwaar, koud.
Mission Accompliced.

We hebben het gehaald!!

Dachten we gisteren er nog twee dagen over te doen, de zoektocht naar een camping zorgde ervoor dat we de keuze maakten het vandaag af te ronden. En dat is dus gelukt.
Vol trots hebben we elkaar onder het plaatsnaambord Santiago gefotografeerd en elkaar gefeliciteerd met het bereiken van deze mijlpaal. Vervolgens ook Jaspert en Nico gelukgewenst, zij waren al op de camping.

Het spreekwoord “de laatste loodjes wegen het zwaarst”, werd vandaag eer aan gedaan. Hadden we gedacht vandaag zo’n 80 km te fietsen om dan maandag rustig te kunnen genieten van onze laatste kilometers naar Santiago, de praktijk was dus duidelijk anders. Het parcours was zeer pittig, geen enkele kilometer vlak, koud weer en veel wind. Kortom flink moeten werken, we kwamen dus ook vrij laat in Santiago aan.

Warm douchen en eten waren even belangrijker dan naar de kathedraal, dat doen we morgen na een poosje lekker uitslapen. (Als we tenminste mogen van Nico). Ook ons “certificaat” regelen alsook een groepsfoto staan dan op het programma. Nadat we gedoucht hadden, hebben we heerlijk gegeten en tevens de verjaardag van “onze” Belgische fietscompaan Jacques gevierd. We hadden hem uitgenodigd mee te eten en toen uitgebreid toegezongen met een lekker glas wijn in de hand.

Bij de maaltijd waren ook de vrouw en dochter van Ad die er mede voor gaan zorgen dat we alles over enkele dagen heel weer thuis hebben. Kortom gezellig met z’n allen deze prestatie gevierd.

Alle reisgenoten gingen content naar bed.

Dagverslag 18, 19 mei 2007

Molinaseca-Triacastela, 86 km, weer veel klimwerk, zwaar en steil, redelijk fietsweer.
Santiago komt in zicht. Nog 2 dagen te fietsen.

Vanochtend vertrokken we met het idee dat we ergens in de buurt van Villafranca een camping zouden vinden. De realiteit was heel anders. Dus na wat meer klimwerk maar wel met een prachtige afdaling van 12 km als beloning, vonden we een prachtige plek in Triacastela op een groot veld achter een Alberge (herberg). Voor de duidelijkheid hebben we het hier niet over een “echte” camping maar dus echt een stukje land bij een herberg en een refugio. Jaspert kan de kosten af met een vrijwillige bijdrage.

De rit begon redelijk makkelijk maar halverwege ging het weer omhoog. Ik denk dat we in totaal zo’n 25 km geklommen hebben. Hoogste punt vandaag was Alto de Poio op 1335 meter. De laatste klimkilometers alsook de eerste daalkilometers waren wat lastig vanwege de bewolking waar we daarheen moesten fietsen. Helaas konden we niet genieten van mogelijke uitzichten, de witte lijnen op de weg waren belangrijker.

Tijdens de laatste kilometers naar beneden konden we het dal in kijken en zagen we de camper met aanhanger al van verre staan. Een groot veld met bergen daaromheen, het lag in een kom als het ware. De omgeving was weer uitermate landelijk met wat meer verzorgde boerenbedrijven dan de afgelopen dagen. Kortom, weer een goed verlopen uitdagende tocht.

Jullie mogen raden wat we vanavond eten

Tot de volgende keer.

Dagverslag 17, 18 mei 2007

Villadangos del Paramo-Molinaseca, 86 km, dé klim naar Cruz de Ferro, zwaar en steil, prachtig fietsweer.

Na het ontbijt van half acht vertrokken we vol goede moed om half negen richting Astorga alwaar we Jaspert en Nico zouden treffen voor de eerste stop. De eerste 12 km gingen langs een drukke provinciale weg, dus uitkijken was het parool. De stad Astorga was prachtig, een indrukwekkende kathedraal en een mooi paleis. Door de stad heen ging het naar Castrillo alwaar het klimwerk begon, wij op de asfaltwegen en de wandelaars ernaast.

De starthoogte was ongeveer 800 m, van Castrillo ging het naar El Ganso op 1030 meter hoogte. Dit was allemaal redelijk te doen, stijgingspercentages van 5 tot 7 %. Dit ging door tot Rabanal en toen begon het echte werk. We begonnen hier aan 9 km klimmen via Foncebadon naar de Cruz de Ferro (1500 m), stijgingspercentages 10-12%. De camper was al vooruit gereden en stond al boven op de bult.

Iedereen kwam goed boven en heeft toen op zijn eigen wijze stil gestaan bij het feit dat hij zover was gekomen. De figuurlijke/letterlijke steen werd in ieder geval op de grote hoop gegooid.
Uiteraard hebben we tijd genomen voor foto’s en wat drinken. Santiago komt in zicht!

Na de afdaling (zeer steil en gevaarlijk) hadden we onze tentjes opgezet op een veldje naast een refugio, d.w.z. een slaap- en eetplek voor wandelaars. De pelgrims slapen hier op stapelbedden met een dekentje onder een overstek. Ook is er vaak een eenvoudige maaltijd beschikbaar. Mooi om te zien. Morgen hebben we weer een klimetappe naar Villafranca.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 16, 17 mei 2007

Carrion de los Condos-Villadangos del Paramo, 130 km, redelijk vlak parcours, lange rechte stukken door rijk en arm landbouwgebied, prachtig fietsweer.

Na een koude en vochtige nacht gingen we goed aangekleed op pad. De rit van vandaag was een soort 2e tussenrit, onderweg spraken we vooral over de dag van morgen. Daarover uiteraard morgen meer. De tocht voerde ons vandaag richting Leon door het land van Castilie. Omdat er geen camping beschikbaar was hebben we een stukje alternatief gefietst en zodoende kwamen we uit in Villadangos. Het eerste stuk naar Sahagun ging vooral over de N120, een rechte provinciale weg. Na de koffie fietsten we weer gelijk op met de wandelaars (het worden er steeds meer), speciale wegen met looppaden en jonge aanplant van bomen. Kaarsrecht ging het door de akkers naar Mansula de las Mulas alwaar we konden foerageren.

Aan alles kun je merken dat Ad een vogelliefhebber is, hij is niet weg te slaan bij elk ooievaarsnest en heeft dan telkens zijn fototoestel in de aanslag. Ja, ooievaarsnesten te over, ook genieten we van de bloeiende bloemenpracht langs de wegen.

Het laatste stuk, onderlangs Leon, was warm en wat saai. Uitgestorven dorpen, dorre verwaarloosde akkers en weinig te zien. Wellicht waren de woningen in de rotsen ook een uiting van de plaatselijke armoe. Soms was het een wijnkelder, vaak genoeg een woning.
De camping in Villadango was prima en de macaroni met sla ging er weer goed in.

Als laatste van deze dag ging iedereen op zoek naar een steen, als die al niet van huis was meegenomen. Want morgen klimmen we naar de Cruz de Ferro, een simpel ijzeren kruis boven op een boomstam op het hoogste punt (1500 m) van onze camino ( onze weg). Dit markeerpunt werd/wordt gezien als een bemoedigend teken voor de pelgrims dat zij Santiago zouden halen. Symbolisch leggen wij een deel van onze last af door het werpen van een steen op de grote hoop aan de voet van de staak.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 15, 16 mei 2007

Burgos-Carrion de los Condos, 102 km, redelijk vlak parcours, prachtig fietsweer.

Gister op de rustdag diverse zaken weer goed in orde kunnen brengen. Op de ochtend is Hans met de Jaspert en Nico boodschappen gaan doen om zodoende zijn verjaardag luister bij te kunnen zetten. Een en ander resulteerde in een heerlijke barbecue met een goed glas wijn. De bundel van de liederentafel kwam goed van pas. De rest van de camping keek toe en verbaasde zich toen het Hermenieke van Bergeijk voorbij kwam.

Koos en Ad ontfermden zich over de fietsen en Piet en Peter gingen op zoek naar een tandarts in Burgos. Piet had behoorlijk wat last van een afgebroken kies met een ontsteking erbij. We werden perfect geholpen op een zeer professionele manier. Piets tand werd gefotografeerd, gereinigd en keurig gerepareerd. We kregen wat receptjes mee voor onderweg met tevens voor Piets eigen tandarts opgeschreven wat er gebeurd was. Als klap op de vuurpijl konden we zo, zonder te betalen vertrekken. De tandarts wenste met een ferme handdruk ons een goede Camino toe. Kortom uitmuntend behandeld op alle fronten.

’s Middags zijn we met elkaar de stad ingegaan en hebben als lunch genoten van heerlijke tapas met een vers getapt glaasje bier. Burgos is zeer de moede waard, een prachtige kathedraal en prachtige pleinen en lanen. Zoals gezegd de dag feestelijk afgesloten. Vandaag is door ons als lekker ervaren. Op tijd op de camping, lekker wat lezen of soezen, weer goed eten en op tijd naar bed.

Onderweg kwamen we onder de bogen van de vroegere Abdij St. Anton door. Dit klooster stamt uit de 13e eeuw en de resten duiken opeens prachtig op in het landschap. Verder kwamen we door Gastrojeriz dat werd aangekondigd vanuit verte door een romaans-gotische abdijkerk Santa Maria del Manzono uit 1214. In de schaduw van deze kerk hebben we gepauzeerd en lekker koffie gedronken. Verder hier op de berg nog een imposante ruïne.

Het landschap is wijds, stil en oud. Indrukwekkend om hier te fietsen. Een groot stuk van het laatste gedeelte van deze dag reden we langs het voetpad en konden we dus allerlei pelgrims een “bien camino” toewensen en soms zelfs een praatje maken. Zeer sfeervol.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 14, 14 mei 2007

Najera-Burgos, 115 km, het parcours viel mee, vooral kou en stormachtige tegenwind waren de grootste tegenstanders vandaag.

Gisteravond hadden we heerlijk gedineerd in een klein restaurantje op zo’n 200 meter van de camping. Als voorafje zeer smakelijk serranoham en als hoofdgerecht mals varkensvlees. Ook het toetje mocht er zijn. Kortom weer een goede basis voor de tocht van vandaag.

Hoogtepunt van deze tocht was een bezoekje aan de kathedraal van Sto. Domingo de la Calzada met een levende haan en een levende kip in een soort kapel boven een prachtige boog met mooie deuren.. Hij paradeerde heel parmantig op de eerste galerij. Dit gebruik gaat terug op een prachtige legende over een valselijk van diefstal beschuldigde jongeman. Hij was niet gediend van de avances van een bepaalde dame, dat trok zij zich zo aan dat ze een drinkbeker in zijn bagage stopte en hij werd gearresteerd en veroordeeld tot de strop. Echter hij overleefde de executie en zijn ouders gingen met die mededeling naar de rechter. De rechter zei dat het eenvoudigweg niet kon, de jongen was net zo min levend als de kip welke de rechter aan het nuttigen was. Op dat moment kreeg de kip op het bord vleugels en vloog op. De rechter kon niets anders dan de jongeman nu vrij spreken. Uiteraard was het St. Jacobus die de jongeman omhoog had gehouden.

Verder is het verhaal van vandaag vlug verteld, beuken tegen de wind en regelmatig een stopplek met warme koffie zien te vinden. Moe maar voldaan kwamen we aan in Burgos waar we gaan genieten van een welverdiende rustdag.

Tijdens deze rustdag vieren we een klein feestje omdat een van onze fietsmaten zijn verjaardag viert. Tevens willen we de stad Burgos met het beroemde beeld van El Cid bezoeken. Ook weer een verhaal om na te lezen.

Uw schrijver pakt ook een rustdag, dus tot het 15e dagverslag.